Autor: Maciej Kwiatkowski (WP.pl)

Ales Pipan jest nieobecny w Polsce, prowadząc klubową drużynę KK Zadar. Słoweniec najprawdopodobniej pozostanie trenerem reprezentacji, więc zamiast klasycznego TBL Rankingu, przygotowałem dla niego małą ściągawkę o tym jak radzą sobie w rozgrywkach Tauron Basket Ligi kandydaci do gry w kadrze.

Pod uwagę wziąłem zawodników powołanych do szerokiej, 24-osobowej kadry w tym roku, za wyjątkiem nie grających w TBL koszykarzy Asseco Prokomu Gdynia (Adam Hrycaniuk, Adam Łapeta, Piotr Szczotka + Przemysław Zamojski) i Jarosława Mokrosa z AZS-u Politechniki Warszawskiej. Nie ma też oczywiście na tej liście zawodników grających poza Polską: Marcin Gortat (Phoenix Suns), Maciej Lampe (Caja Laboral Vitoria), Thomas Kelati (Chimki Moskwa), David Logan (Panathinaikos Ateny), Szymon Szewczyk (Wenecja), Michał Ignerski (Niżny Nowgorod).

W zestawieniu znalazło się za to miejsce dla kilku graczy, którzy byli w kadrze w latach 2009 i 2010, a zabrakło ich w tej szerokiej w 2011 roku. Są też trzej najlepsi gracze kadry juniorskiej Jerzego Szambelana, z których tylko Mateusz Ponitka był powołany do 24-osobowej reprezentacji w tym roku (drugim był Piotr Niedźwiedzki, ale nie ma go na poniższej liście).

PER-30 – czyli jak wyglądałyby statystyki danego zawodnika, gdyby grał po 30 minut w meczu. Stosuję ten wskaźnik po to, aby móc lepiej porównać między sobą produktywność graczy.

W rankingu używać będę pojęć nieobecnych w oficjalnych statystykach prezentowanych przez PLK.pl, ale złapiecie to z łatwością. W tym zresztą tkwi cały sekret efektywności ofensywnej i defensywnej – lepiej oddają osiągnięcia drużyny niż średnie zdobywanych i traconych punktów.

Atak – ilość zdobywanych punktów na jedno posiadanie

Obrona – ilość traconych punktów na jedno posiadanie.

Są to statystyki od kilku lat używane w NBA i z roku na rok cieszą się coraz większą popularnością. Pozwalają ocenić rzeczywistą wartość ofensywy/defensywy, biorąc pod uwagę tempo w jakim rozgrywany jest mecz.

(1) 1. PGE Turów Zgorzelec (7-0)

Atak: 1.18 (1), Obrona: 0.97 (2)

Ostatnie mecze:

Z – AZS Politechnika Warszawska 89:63 (dom)
Z – Siarka Jezioro Tarnobrzeg 77:59 (wyjazd)
Z – AZS Koszalin 76:61 (dom)
Z – Zastal Zielona Góra 80:73 (wyjazd)
Z – Śląsk Wrocław 77:56 (dom)

Kolejne mecze:

05.11 – ŁKS Łódź (dom)
09.11 – Anwil Włocławek (dom)

Michał Gabiński (1987, 202 cm – silny skrzydłowy nr 2) – Gabiński na stałe awansował do pierwszej piątki Turowa Zgorzelec i jest przydatnym, efektywnym graczem w ataku pozycyjnym Turowa, ale też nie takim, który potrafi sam wykreować sobie pozycje do rzutu – zdobywa tylko 4.6 punktów na mecz przy skut. 65% za dwa. Jest dotychczas najlepiej zbierającym wsród kandydatów do kadry (6.8 PER-30), jak zawsze będąc jednym z ligowych liderów w zbiórkach w ataku. Jego przewagą nad Pawłem Leończykiem jest posiadanie rzutu z dystansu, ale po 30% skuteczności w poprzednim sezonie, w tym nie może się dotychczas wstrzelić (1/11). W 21 minut gry notuje średnio plus/minus +8.0, grając w najlepszej drużynie Tauron Basket Ligi.

Michał Chyliński (1986, 196 cm – niski skrzydłowy nr 4) – przykurzony i nieco zapomiany „Chylu” wraca po ciężkiej kontuzji, ale jeszcze w 2009 roku na EuroBaskecie był częścią rotacji Muliego Katzurina, więc nie można o nim zapominać. Tym bardziej, że grając po 12 minut, Chyliński wpisuje się w efektywność z jaką gra w tym sezonie Turów, trafiając 47% rzutów i przede wszystkim 40% za trzy.

(2) 2. Trefl Sopot (5-2)

Atak: 1.18 (2), Obrona: 0.96 (1)

Ostatnie mecze:

Z – PBG Basket Poznań 89:56 (wyjazd)
Z – Kotwica Kołobrzeg 95:76 (dom)
Z – Polpharma Starogard Gdański 106:82
P – Energa Czarni Słupsk 72:73 (wyjazd)
P – Anwil Włocławek 71:72 (wyjazd)

Kolejne mecze:

06.11 – Śląsk Wrocław (dom)

Łukasz Koszarek (1984, 187 cm, rozgrywający – nr 1) – Trefl Sopot to najefektowniej grający team polskiej ekstraklasy i ogromna w tym zasługa podstawowego playmakera reprezentacji, który wrócił do PLK po dwóch latach gry we Włoszech. Pośród kandydatów do gry w reprezentacji Koszarek jest liderem w plus/minus (+14.9!), skut. rzutów za 3 (58%) i jest drugi w asystach PER-30 (5.5). Przede wszystkim jednak u jego boku swoje życiowe sezony rozgrywają dwaj inni reprezentaci, grający na newralgicznych, z punktu widzenia kadry, pozycjach 2 (Łukasz Wiśniewski) i 3 (Adam Waczyński). Koszarek jest jedynym graczem w stawce reprezentantów, który zalicza minimum 14 punktów (14.3) i 5 asyst (5.5) PER-30 minut.

Adam Waczyński (198, 1989 – niski skrzydłowy nr 1) – Debiutował w PLK już jako 16-latek i przez całą swoją karierę nie trafiał gorzej niż 45% z gry. W tym sezonie notuje swoje najlepsze wyniki w karierze w skut. z gry (58%) i za trzy (43%), ale u boku Koszarka zmieniła się jego rola i częściej jest po prostu kończącym akcje, głównie w kontratakach, których jest bardzo istotną częścią w Treflu. Thomas Kelati ma już 29 lat i wygląda na to, że z kadrą pożegnał się już Michał Ignerski, który nie grał w niej od 2009 roku. Jest więc wakat na pozycji rezerwowej dwójki, a Waczyński ma za sobą nieudane próby na EuroBaskecie 2011. Dlatego w najbliższych latach rywalizacja Waczyńskiego ze szturmującym tę pozycję Mateuszem Ponitką powinna być jedną z najciekawszych w obrębie składu reprezentacji.

Łukasz Wiśniewski (1984, 186 cm – rzucający obrońca nr 2) – niespodziewanie znalazł się w dwunastce na EuroBasket 2011, ale obecność tam Wiśniewskiego tylko potwierdza odwieczne kłopoty w znajdowaniu w Polsce rzucających obrońców na europejskim poziomie. Wiśniewski rozgrywa życiowy sezon, grając obok wysokiego playmakera (Koszarek), który w dodatku pomaga jego grze poprzez szybsze przechodzenie do ataku. Szybki Wiśniewski po słabym sezonie w PBG Basket Poznań, w którym trafiał 26% rzutów za trzy, notuje najlepszą w karierze skut. 48%, w szybkim ataku biegając do rogów boiska, niczym gracze Orlando Magic. Zbyt niski, aby grać nim obok Krzysztofa Szubargi, musi wciąż pracować nad obroną na piłce, jeżeli chciałby pójść za Koszarkiem do rotacji reprezentacji

(3) 3. Anwil Włocławek (6-1)

Atak: 1.11 (5), Obrona: 1.01 (3)

Ostatnie mecze:

Z – Śląsk Wrocław 84:70 (dom)
Z – PBG Basket Poznań 92:69 (dom)
Z – Kotwica Kołobrzeg 76:70 (wyjazd)
Z – Polpharma Starogard Gdański 83:67 (dom)
Z – Energa Czarni Słupsk 81:72 (wyjazd)

Kolejne mecze:

06.11 – Zastal Zielona Góra (dom)
09.11 – PGE Turów Zgorzelec (wyjazd)

Dardan Berisha (1988, 191 cm, rzucający obrońca – nr 1) – choć błyszczał na EuroBasket 2011, to Berisha miał za sobą bardzo słaby, pierwszy sezon w Anwilu Włocławek, będąc drugim nominalnym rzucającym obrońcą za kończącym karierę Andrzejem Plutą. Wchodząc w każdym z 24 spotkań z ławki trafiał tylko 38% rzutów za dwa i 35% rzutów za trzy. Trwający sezon jest jego najlepszym w trzyletniej karierze w ekstraklasie. Berisha nigdy nie bał się rzucać (10.8 rzutu na mecz, PER-30 minut), ale w końcu zaczął trafiać, zwłaszcza z dystansu, gdzie jego skuteczność w tym sezonie wynosi 44%, przy 2.6 celnych trójkach w meczu. W poprzednich dwóch sezonach Berisha trafiał 33% (2010/11) i 35% (2009/10).

Krzysztof Szubarga (1984, 178 cm – rozgrywający nr 2) – Lider asyst (5.7) i przechwytów (2.1) wśród kandydatów do gry w reprezentacji. Powrót Szubargi po ciężkiej kontuzji kolana jest jedną z historii tego sezonu. Szubarga notuje swój zdecydowanie najwyższy Eval (16.7) w karierze, wygrywa dla Anwilu mecze w końcówkach, po raz pierwszy w karierze trafia powyżej 40% z dystansu (47%) i notuje najmniej strat (1.9) od sezonu 2005/06, gdy grał jeszcze w Polpaku Świecie. Będzie wzmocnieniem rotacji Alesa Pipana, gdy zastąpi w niej Roberta Skibniewskiego, który był rezerwowym playmakerem na ostatnim EuroBaskecie.

Łukasz Majewski (1982, 199 cm – niski skrzydłowy nr 3) – Majewski prowadzi swoją wewnętrzną rywalizację z Piotrem Szczotką o miano typowego „role-playera” reprezentacji. Jednak po sezonie 2010/11 w Anwilu, w którym trafiał 41% rzutów za trzy, Ales Pipan do szerokiej, 24-osobowej kadry powołał nie 29-letniego skrzydłowego, ale młodego Jarosława Mokrosa. Mokros zaginął w tym sezonie, na tle młodych Michała Michalaka i Mateusza Ponitki, ale i Majewski nie spisuje się najlepiej, trafiając tylko 23% trójek (pierwszy raz od sezonu 2007/08, gdy rzuca mniej niż 40%) i notując rekordowe 4.8 fauli PER-30. John Allen zajął jego miejsce w Anwilu jako defensywny specjalista. Tylko w roli defensora-trójkowicza, w której próbował go Igor Griszczuk, mógłby znaleźć się w kadrze. Z tych ról nie wywiązuje się jednak dotychczas w tym sezonie.

Więcej i o pozostałych drużynach oraz graczach znajdziecie już tutaj